:: จนกว่าเราจะได้เรียนรู้ถึงวิธีที่จะให้อภัยตนเองอย่างถูกต้อง เราจึงจะสามารถให้อภัยผู้อื่นได้อย่างแท้จริง การให้อภัยผู้อื่นก็ไม่ใช่ว่าเราต้องรอให้เขาเป็นคนดี กลับตัวกลับใจแล้ว จึงจะให้อภัย

          :: การให้อภัยผู้อื่นหมายถึง การลืมอย่างแท้จริง ลืมทุกสิ่งที่เขาได้ทำผิดพลาด นั่นคือ เราจะไม่เอามาคิด ไม่จด ไม่จำ ไม่เอามาตอกย้ำในใจเรา

          :: การให้อภัยที่แท้จริงทำให้เราสามารถมองเห็นความใหม่ในตัวเขา ไม่ติดอยู่กับภาพเก่าๆเป็นโอกาสของการพัฒนาความสัมพันธ์ และบ่อยครั้งการให้อภัยนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น

          :: แต่เหนือกว่าการให้อภัย เป็นสภาพที่ยิ่งใหญ่และสูงส่งกว่า นั่นคือการไม่ต้องให้อภัยใครเลย นี้คือสภาพที่เราไปอยู่เหนือความเป็นลบ ไม่ถูกกระทบด้วยพฤติกรรมของใคร เช่น เมื่อบางคนพยายามจะขอโทษ ขอการให้อภัยจากเรา แล้วเราปฏิเสธเขา บอกเขาว่า ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันไม่ได้โกรธเธอ จะให้อภัยได้อย่างไร ในเมื่อเธอไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี นั่นคือเราไม่ถูกกระทบไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดใดๆ นี่หมายถึง การไม่รับความทุกข์

          :: หากเราพัฒนานิสัยของ การไม่รับทุกข์ จากใคร หรือรู้จัก ให้อภัยตนเอง แล้วเราก็ไม่เคยต้องให้อภัยใคร